Bij de meerderheid van de Wiccatradities is het onmogelijk dat iemand persoonlijk kan praktiseren - het lidmaatschap van een coven is verplicht. De meeste tradities hanteren een systeem van graden van bevordering die enige overeenkomst vertoont met die van de vrijmetselarij en andere besloten gemeenschappen. Bij een dergelijk systeem moet een heks zich binnen de coven tot een bepaalde graad ontwikkelen alvorens ook maar een Cirkel te mogen trekken. Om anderen in te wijden is het verwerven van de hoogste graad een vereiste. Als eerstegraads heks kunnen zij samen met de rest van de coven vieringen doen en met magie werken, maar nooit alleen.
Prima, zo'n systeem, en degenen die erbij betrokken zijn blijken er heel tevreden mee te zijn.
Vroeger, in de 'oude tijd' van de hekserij, waren er veel heksen die ver verwijderd leefden van enig dorp of van andere mensen. En toch waren dat heksen. Toch vereerden zij de oude goden en werkten met hun eigen magie. Zo moet het volgens mij geweest zijn...en zo zou het ook nu nog moeten zijn. Er zijn tegenwoordig maar enkele tradities die de oude gang van zaken onderschrijven. Zop is er in de Seax-Wica geen afhankleijkheid van de covensituatie, hier bestaat de realiteit van de alleenstaande heks.
Waar het hier vooral om gaat, is dat je om een dergelijke reden niet van de Wicca mag worden buitengesloten. Alleen omdat je niet in de buurt van een coven woont; alleen omdat je niet iemand kent met overeenkomstige interesses; alleen omdat je een individualist bent die niet de behoefte heeft zich bij anderen aan te sluiten...dit zijn geen redenen waarom je geen heks zou kunnen zijn. Dus laten we de solitaire wicca eens nader bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten